Sportvissend Nederland raakt gefrustreerd en de schaatsende visser al helemaal. Het is allemaal net niets… Het ijs is te waardeloos om er ook maar een stap op te zetten en een dun vliesje ijs maakt het voor de hengelaar ook al onmogelijk, tenzij je een schot hagel van een fanatieke Molentochter in je achterste of nog erger in je vis(ijsbreker)boot wil ontvangen.
Op welke vissite je ook komt, of er wordt geteerd op oud materiaal (‘Uit de oude doos’) of de site staat stil. Die ‘kerstgroetjes’ of ‘kerstpuzzeluitslagen’ heb ik nu wel weer gezien. Natuurlijk, ik maak mezelf er ook ‘schuldig’ aan. Wat blijkt; die oude doos blijkt werkelijk onuitputtelijk… Ach, hebben we in ieder geval nog een reden om ‘nooit’ vertoond materiaal te delen of om die ene glorieuze vangst weer eens in de spotlights te zetten.
Maar ja, nog steeds vliegen de sneeuwvlokken met grote regelmaat om je oren (wat natuurlijk wel mooie plaatjes oplevert). Het worden in ieder geval geen visplaatjes… En dan nog wat… Wat nou smeltende poolkap? Er ontstaat er hier zo langzamerhand één! Nog twee van deze winters en we vissen ’s zomers op zout binnenwater. Al het strooizout moet tenslotte ergens heen. Het mooie is dan wel weer dat de binnenwateren ook niet meer dicht vriezen. Heerlijk hoor, al die schrale ‘troosten’… Ik krijg zelf een schrale ‘troost’ van het zitten op mijn luie achterste. Maar er is een sprankje hoop… de knoppen staan alweer in de bomen, de eerste voorjaarszonnestralen, lente kriebels!
Ho, STOP! Knoppen in de bomen, voorjaarszonnestralen, lentekriebels… Het aaien met mijn cursor over de tijd rechts onderin mijn beeldscherm, doet mijn adem stokken. Donderdag 25 februari 2010 staat er. Ik moet mijn eerste vis van 2010 nog vangen en de gesloten tijd breekt na dit weekend aan. Er zit niets anders op dan nog maar wat uurtjes te pakken, zolang het nog kan.
Leo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten