Baarzen, mooi getekende snoeken en Harley's

Vanmiddag met Pa en Dirk op pad geweest. De vangsten waren niet best. 2 Baarzen en 2 Snoekjes maakten de middag nog goed.

De eerste kweekvijversnoek was zeer fraai getekend en willen we nog wel eens terugvangen wanneer deze iets groter is dan de 42 cm van vandaag de dag.

De tweede die Dirk eveneens ving was overduidelijk familie van de eerste, deze was 40 cm en waarschijnlijk een broertje die een visje minder op had. De laatste vangst was overigens gesponsord door HD. We mailen hem door naar Ben...

Bij aankomst zag ik al een Snoek liggen... Na een korte blik naar mijn kunstaas koos hij het Hazenpad.

Even later kwam er wederom een Snoek achteraan... Deze bleef voor de kant liggen en keek nieuwsgierig naar de Plug. De bewegende plug maakt verder geen aanbeet los, maar de Snoek bleef de Plug alsmaar volgen. De Snoek vond het mooie geweest en bleef een meter of drie voor de kant liggen. Een worp achter de Snoek en nu wat actiever binnenhalend maakte het roverinstinct weer wat los op deze warme Herfstmiddag.... De aanbeet gebeurde ditmaal op nog geen meter afstand... Ik had redelijk snel door waarom ik zo buiten adem was. In sommige situaties vergeet je namelijk wel eens te ademen... dit was er één van. Afijn, deze Snoek van 76 cm als resultaat.

Da's krap (b)

Afgelopen weekend met 15 vrienden op 'oud papier weekend' geweest. De bestemming dit jaar was Harlingen en hier van uit gingen we een weekend zeilen op de wadden. Uiteraard gingen er diverse hengels en 4 pakketten zagers mee met de bedoeling wat platvis op het droge te krijgen. Vrijdagavond in de haven van Harlingen kregen we geen enkele aanbeet en besloten we onze joker in te zetten op de zaterdagavond, op Vlieland. Om vier uur aangekomen, verzamelden we alle visattributen en liepen doelgericht op het havenhoofd af. Helaas bleek het vissen hier ook niet mee te vallen vanwege een overvloed aan wier. Na elke inworp werd er minstens 3 ons wier binnengetrokken. Wat ook een storende factor voor de platvis was, waren de krabben die in grote getale aanwezig waren in en rond Vlieland. We hadden continu kleine voorzichtige aanbeten welke afkomstig waren van de krabben. We hebben diverse grote krabben gevangen (zowel met hengel als schepnet) en omdat we geen platvis voor de bbq hadden kunnen vangen, moesten de krabben het ontgelden en belandden twee uur later gekookt en gebbqd op onze borden....

Jaco

Met de vaste stok...

Vandaag met Pa ruim anderhalf uur met de vaste stok gerommeld. De vangsten waren niet bijster veel, maar er zaten een aantal leuke momenten bij. Pa wat Blankvoorns en ik zelf nog deze mooie Ruisvoorn. Aan het einde kwam Pa zijn dobber ineens een stuk omhoog en kwam plat te liggen. We zagen het allebei gebeuren… Helaas mocht het aanslaan niet baten… maar was waarschijnlijk nog een leuke vangst geweest. Binnenkort nog maar eens. De twee snoekhengeltjes met Dood Aas mochten niets opleveren.

Noorwegen 2009

Na een half jaar voorpret vertrok ik op 28 augustus met studiemaat Chris naar Noorwegen, Oslo om precies te zijn. Hoofddoel van de vakantie was relaxen en genieten van de natuur. Subdoel was om wat vis te vangen als de omstandigheden het toelieten.
Een dag later was het hoofddoel al grotendeels bevredigd: we zaten in de omgeving van Sigdal tussen de meren, bergen, beken en in de wijde omgeving waren geen auto’s, mensen, winkels en drukte te bekennen.

Ook het subdoel zou deze dag al gedeeltelijk bevredigd worden want om 10.00 uur gleden we met een Canadese kano te water, gewapend met een hele lichte geleende hengel, blinkertjes, fototoestel en lunchpakket. Na een uur varen was het voor het eerst raak: een baars van ongeveer 15 cm klapte fel op de blinker. Het uur daarna bleef het rustig. We trokken de kano op het droge, genoten van ons lunchpakket omringd door vogels, schitterende natuur en verse elandensporen…… ellendig hoor zo’n reisje ;-)
Na de lunch te hebben genuttigd, gleden we weer te water en na drie minuten was het raak. Een felle aanbeet op de lichte hengeltop. Ik voelde aan mijn hengeltop dat de vis aan de anders kant een andere weerstand bood dan de eerder gevangen baars. Na een minuutje lag er een mooie beekforel van zo’n 20 cm in mijn handen, een soort die ik nooit eerder in het wild had mogen vangen!

Die dag vingen we 6 mooie forellen en 2 baarsjes. Monsters of specimen waren het zeker niet. Op dit meer geldt echter de oeroude Olympische gedachte: ‘meedoen is belangrijker dan winnen’. En geloof me, als je op zo’n meer in de middle of nowhere zit en ben omringd door zo’n schitterende natuur, ben je maar wat blij dat je ‘mee kan doen’ en voelt elke centimeter vis die je vangt als een nieuw persoonlijk record…

De verdere week had ik erg graag een keer met een opstapboot de zee opgegaan voor platvis/ gul/ kabeljauw of wat dan ook maar in verband met gesloten toeristenseizoen bleek dit slechts mogelijk wanneer we zo’n 400 euro neer wilde tellen, per persoon wel te verstaan. Ook het weer zat aan de kust niet echt mee (understatement) dus heb ik besloten deze droom gewoon nog op mijn
‘thinx 2 do-lijstje’ te laten staan, goede reden om nog een keer terug te keren naar Noorwegen ;-)

Jaco

Op Zoek naar METERSNOEK – Deel 5

‘Dood Aas’

Ik heb veel vertrouwen in het slepen met kunstaas. Uiteraard staan er weer een aantal sessies op de rails voor in het najaar en de komende winter. Toch wil ik het niet alleen maar hebben van kunstaas of een sessie van een halve of hele dag. Ik hou ervan om er af en toe eens even lekker op pad te gaan. Negen van de tien keer wordt het dan struinen met de blinker en dat loont meestal wel. Alleen de echte grote jongens blijven uit. Snoekjes tussen de 60 en 80 komen met grote regelmaat de kant op, maar hier boven toch eigenlijk zelden. Dit is toch vreemd, omdat ik er van overtuigd ben dat ze er wel zitten.

Zoals al eerder beschreven in deel 4 van OZNM, zit ik nu tot over mijn oren in de verslagen van Co Sielhorst. De man brengt me op ideeën… Zijn aanpak, met Dood Aas op redelijk groot water, op dieptes van 6 tot 9 meter, bezorgen me kriebels. Ik heb een aantal wateren in mijn hoofd om een soortgelijke aanpak op uit te gaan voeren. In het verleden heb ik regelmatig met Dood Aas gehengeld en soms met succes. Toch was het nooit bijster goed. De verhalen van Co lezend, doet me beseffen dat onze manieren van aanpak een aantal wezenlijke verschillen kent. Dat maakt me enthousiast om mijn aanpak te herzien.

Voordat ik het grotere water wil gaan bestoken, wil ik mezelf deze aanpak eerst vaardig maken op klein bekend water. Dit biedt de mogelijkheid om een aantal korte sessies te plannen, van hooguit een uur of twee-en-een-half. Voorheen viste ik altijd met een takel met twee dreggen en een enkele haak. De aanpak van 1 dreg en elastiek staat me veel meer aan. Daarnaast heb ik nooit gevoerd. Eigenlijk vreemd, want zodra ik ga Karperen, maak ik een voerplek aan met Boilies, Mais of Pellets, waarom niet met stukken Makreel, Voorn, Sardines of Brasem?

Alsof ik een voorgevoel had van deze nieuwe aanpak, want een week of twee geleden heb ik toevallig een witvisser om wat aasvis gevraagd. In de vriezer ligt dus nog wat per stuk verpakte Voorn. Natuurlijk is dat nooit genoeg om de winter mee door te komen, dus ik kan er de komende weken nog even tegenaan. Lekker met de vaste stok en een snoekhengeltje… Ook wel weer erg leuk, want eigenlijk ben ik helemaal geen ‘vaste-stok-visser’. Een andere aanpak is ook om één hengel met grote aasvis uit te rusten. Veel groter dan kleine Makreel ben ik niet gewend. Al met al, genoeg om eerst op ‘klein’ water te proberen. Juist met Dood Aas wordt het ook interessant om ook de schemer mee te pakken, dus dat is qua vistijd ook nuttig.

Een ander idee, waar Co Sielhorst het tot deel 50 nog niet over heeft gehad (zover ben ik inmiddels), is het langzaam slepen met Dood Aas. Op een water waar ik een aantal keer met succes ben wezen slepen, heb ik eens twee roofvissers zo te werk zien gaan. Af en toe standje 1 van de elektromotor aan of met de wind mee. Niet ver achter de boot, twee fel gekleurde dobbers die langzaam mee gingen. Afhankelijk van de wind vaar ik met kunstaas meestal op standje 3 of 4 met de elektromotor. De nieuwe manier wordt dus tergend langzaam vergeleken met wat ik gewend ben. Toch lijkt het me zeker wat. En niet te vergeten… de spanning van deze manier van Snoeken!!

Iets waar Sielhorst het wel over heeft is het langzaam binnendraaien van je aas. Na een kwartier of desnoods 10 minuten, een meter dichterbij. De kans dat je toch die dikke dame pakt, die net wat dichterbij ligt, is toch wat groter. Wanneer je dit met twee hengels in waaiervorm een aantal keer herhaald, bestrijk je toch een zeer groot gebied. In één van zijn eerste sessies vist hij vanuit zijn boot. Er gingen gelijk alarmbellen rinkelen. Met vrijwel ieder artikel wat Co schrijft, zie ik eigen potentiële stekken voor me. Ik kan bij iedere, door hem gebruikte tactiek, wel een bijpassende stek verzinnen waar ik die toe kan passen. De eerder genoemde ‘kriebels’, is puur enthousiasme wat ik weer krijg, om de strijd aan te gaan. Een compliment voor Co is dus zeer op zijn plek.

Leo

Op Zoek naar METERSNOEK – Deel 4

‘De magie van 100 cm’

Dichterbij lukt niet… Na 99 cm komt dé Meter! Ik heb het vaak moeten horen de laatste dagen; “Kon je er nu geen meter van maken?” of “Aah, dat is toch gewoon een Meter!”

Nee, het is geen meter, niet voor mij tenminste. Ik schreef al eerder dat ik liever 1,03 meter vang dan 1,00 precies. Maar nu zit ik mezelf al weer in te dekken voor een mening van een ander. En daar gaat het nu juist om, ik doe het voor mezelf. Ik wil mezelf niet belazeren door een lengte af te ronden. En al zou het dus de volgende keer wél 1 Meter precies zijn, dan heb ik mijn eerste Metersnoek te pakken...

Een rare week was het wel. Na het uitbrengen van ‘OZNM deel 1 t/m 3’ vang ik mijn recordsnoek… Alsof het zo moest zijn. Ik ga dus vrolijk verder met deel 4. Zoekend en lezend op internet kom je behoorlijk wat metersnoeken tegen. Op metersnoeken.nl heb je zelfs de 120+ lijst met al twee dames van 130+. Magische grenzen zijn net planningen, ze rekken mee. De magische grens van 100 cm is dus ook weer heel persoonlijk. Voor veel fanatieke Snoekbaarsvissers geldt inmiddels deze magische grens. Voor de fanatieke Snoekvissers dus 120+ en dus zelfs 130+. Voor mij voorlopig 100+ maar dit zal wellicht ooit richting 110+ gaan…

“Maar dát, lieve kinderen, dat is weer een ander verhaal!”
(Een legendarische uitspraak van Dé Sprookjesboom)

De laatste week ben ik heerlijk verzeild geraakt in de artikelen van Co Sielhorst; Op Zoek naar MEGAsnoek. Co is al een ‘stapje’ verder dan dat ik ben. Heerlijk om zijn bevindingen te lezen. Even wennen dat Co (voorlopig) weinig met mooie snoekplaatjes heeft, maar na 5 artikelen went dat… Geeft maar weer aan hoe verziekt we soms zijn, we moeten plaatjes zien. Co heeft me weer laten inzien dat de geest ook een heleboel kan invullen. De fantasie is 9 van de 10 keer beter dan de werkelijkheid. Een verfilmd boek valt tenslotte ook vaak tegen.

…Co Sielhorst heeft zichzelf een doel gesteld voor het jaar 2001: het vangen van een mega-snoek. Een vis van plus 35 pond of boven de 1,25 meter. Het plan is rond. Het water waar het moet gebeuren is gekozen. De zoektocht begint in januari 2001. Dan zal hij van iedere sessie een verslag maken…

Afijn, ik doe me iedere dag een paar artikelen cadeau en dat is genieten. Terugkomend op hoe persoonlijk Magische Grenzen zijn; de bovengenoemde zijn ongekend. Geniaal om te lezen dat Co snoeken van dik boven de meter (en zelfs 115+) zonder al te veel gedoe in het water onthaakt, niet vastlegt op de gevoelige plaat en weer laat gaan. Het laatste (laten gaan) is natuurlijk vanzelfsprekend. Het geeft maar aan dat Co met iets heel persoonlijks bezig is. Ondanks dat hij schrijft voor groter publiek, hij doet het voor zichzelf. Hij hoeft niet zo nodig ‘bewijs’ te leveren. Co heeft een ‘competitie’ met zichzelf… schitterend!!

Leo