Een kop... zo groot...

Vandaag was weer onvergetelijk. Samen met Conner en Pa op pad om een Snoekje te vangen. Na veel pijn en moeite haakte ik gelukkig op de terugweg nog een Snoek van 50 cm. Even op de foto en weer verder.

Iets voor het begin was het weer raak. Een stevige aanbeet en een log gevaarte aan de andere kant van de lijn. Niet lang na de aanbeet kwam het enorme exemplaar even aan de oppervlakte en zag ik een kop… zo groot had ik hem nog nooit gezien. Na een felle worsteling ging de Snoek er weer vandoor en trok de lijn zonder probleem door de al redelijk dicht gedraaide slip. Na een paar minuten, met inmiddels Pa en Conner meekijkend, kwam de Snoek langs de kant en kon ik een poging wagen ‘hem’ te pakken. Hij had de plug behoorlijk opgeslokt en een kieuwgreep was niet geheel zonder risico’s…. Dan maar achter zijn kop met twee handen… maar zelfs die kreeg ik er niet omheen. De Snoek ging er weer vandoor en inmiddels stonden er meer voorbijgangers mee te kijken. Bij de tweede poging wilde ik geen risico meer nemen.

Ik had inmiddels een aardige indruk gekregen van de omvang en wist dat dit wel een recordvis zou worden. Ik gaf Pa de hengel en had zo twee handen vrij om de vis te pakken. De onderlijn stak links uit zijn bek, wat zou betekenen dat rechts veilig was om hem te lichten. En zo gebeurde het, dat een paar tellen later mijn grootste Snoek ooit voor me lag. Eerst meten…. en dat hebben we drie keer gedaan. Niet omdat ik zo graag op een meter uit wil komen, dan liever een paar cm meer. Deze schitterende, volmaakte rover kwam iedere keer weer uit op 99 cm. Geweldig! Foto’s maken en snel terug. Het had een mooi exemplaar geweest om eens te wegen, want aan alles zag en voelde je af, dat dit een serieuze vis is.

Na ‘Op ZOEK naar METERSNOEK deel 1 t/m 3’, welke ik eerder deze week schreef, is deze dame toch wel een kroon op deze week… maand… of misschien wel van 2009. Maar het vervelende is… het seizoen moet nog beginnen, dus ik houd mijn hart vast. Voor mij is 2009 al geslaagd, maar wellicht komt die Metersnoek er nog aan. De 50 effectieve Metersnoek-vis-uren moeten nog ingaan. Wat dat inhoud kan je lezen in deel 2. Maar wanneer je zulke exemplaren ook tussen ‘neus-en-lippen’ door vangt, dan wordt struinen ook weer leuk ;)

Last van Winderigheid!!

Vandaag toch nog even een uur met de spinhengel op stap. Samen met Pa afgesproken aan de waterkant. Op de heenweg nog even snel een worp onder het bruggetje. Ondanks de behoorlijk lompe inworp, via de betonnen rand, klapte er gelijk een Baars van 29 cm op. Hij had behoorlijk trek, want de blinker zat zo'n beetje bij z'n 'huig'. De foto moet je er maar bij denken, ik was nog alleen. 29 cm komt ongeveer overeen met de lange zijde van een A4-tje. Soepstengels zijn over het algemeen korter. Deze liggen tussen de 26,3 en 27,2 cm. Een opgerold pak vuilniszakken van KOMO zit ook rond de 29 cm. Maar dat verder terzijde.

Afijn, we hadden behoorlijk last van 'Winderigheid', waardoor we naar de ene kant 5 meter in konden gooien en de andere kant op 50 meter in konden gooien. Pa had nog twee Baarzen, waarvan de grootste 20 cm. Tevens klapte er bij Pa nog een Snoek op die helaas ook last van een vrijdagmiddaggevoel had, en er dus volledig naast zat. Tot slot nog een Snoekje van 39 cm en dat was al weer even geleden.
Die regenbui van vandaag voelde weer ouderwets aan. Laat maar komen die Herfst.

Conner vangt zijn eerste snoek!!

Vandaag was het zover... Conner vangt zijn eerste snoek van 45 cm. Ook leert hij van Opa hoe de kieuwgreep werkt zodat de snoek dan z'n bek open doet. Na een mooie foto gaat de snoek weer terug in het water! Super Conner!

Op Zoek naar METERSNOEK – Deel 3

‘Aas’

Ik heb ze nog steeds in een doosje liggen… mijn eerst verroeste vispluggen. Trots dat ik erop was en ik deed er alles voor om ze te redden wanneer ik vast zat aan de andere (onbereikbare) oever. Na lang hard trekken kwam ik erachter dat de overkant echt niet dichterbij kwam… hand op de spoel en achteruit lopen ;(

Later had ik nog wel een touw met een enorme dreg eraan. Hiermee haalden we winkelkarretjes, fietsen en zelfs één keer een duister uitziende kabel met een diameter van zo’n 10 cm omhoog. Bij deze laatste was ik blij dat de woonwijk achter ons niet gelijk in het donker zat.

Rapala
Mijn eerste pluggen waren dus deze houten geschakelde jongens. De stalen bek kon je verstellen zodat de plug dieper of ondieper zou duiken. In de slootjes waar we visten was ondiep al meer dan genoeg.
Niet lang daarna kwamen de Rapala Jointed Floating Pluggen (J13) om de hoek kijken. Juist omdat we hier goede ervaringen mee hadden en ze niet gelijk in de bodem hakte, hadden we hier zo’n beetje de hele kleuren collectie van. De lichtblauwe variant was in het water waar wij visten wel de favoriet en zorgde voor vangstgarantie.

Lisette
Naast kunstaas hebben we ook een periode met dood aas gevist. De kleine zusjes van de Makreel (Lisette) waren prima van formaat en met zelf gefabriceerde takeltjes en winddobbers wisten we een aantal mooie snoeken te vangen.

Ondex 6
Toch kwamen we vaak weer terug op kunstaas. En brak er en periode aan waarbij ik alleen maar viste met blinkers. Ik ging een paar keer per week slootjes afstruinen en wist zo meerdere snoeken in een uurtje tijd te vangen. Ik was een groot verbruiker van de Ondex maatje 6 blinker. Al viel dat ook wel weer mee, maar wanneer ik ze aanschafte dan maar gelijk in grote hoeveelheden. De blinkers zijn onverzwaard en kan je heerlijk traag naar binnen draaien. En wanneer hij het niet meer zo lekker doet hoef je voor die €1,95 ook niet zo moeilijk te doen.

Evolutietheorie
Op een dag ben ik eens mee geweest naar nieuw water, om een dagje te slepen. Mijn maatje was daar eerder geweest en had zichzelf wat pluggen cadeau gedaan. Ik vond het écht niet kunnen wat hij uit zijn plastic tasje toverde. Wanneer je regelmatig met blinkers vist en de slanke Rapala Jointed’s gewend bent dan kan je niet geloven dat iemand met een Salmo Fatso aan komt zetten. Maar wanneer er werkelijk mee gevangen wordt….

Inmiddels zijn we vijf jaar verder, behoren de Salmo Fatso’s en sinds kort ook de Spro ‘Pike Fighters’ (ondanks dat deze al jaren goed lopen) tot de standaard sleepuitrusting. Doe er nog een paar Jerkbaits bij en achterlijk grote gummy Shad van zo’n 25 cm….
Ik moet toegeven, ook ik evolueer…

Und Jetzt?
Met zo’n 13 jaar aan kunst(aas) en vliegwerk blijven er dus een aantal Toppers over en komen er een aantal Nieuwelingen bij waarmee we de strijd gaan voortzetten. Hieronder mijn ‘nieuwe’ kunstaaskistje…. Voor één keer met het kunstaas aan de buitenkant. Nooit meer dreggen in elkaar, altijd je toppertjes paraat, nooit meer natte pluggen in een dichte doos ;( Wat mij betreft het ideale opbergsysteem voor pluggen die je NU gebruikt! Paar afval stukjes PVC pijp (rond 75 en 110) … Plaats voor 16 pluggen, je tangetjes e.d. incl. hengsel (oude verfemmer).



Qua aas, ben ik er klaar voor!

Leo

Op Zoek naar METERSNOEK – Deel 2

‘Tot nu toe…’

Met (vanaf 1998) bijna 250 snoeken op de kant of in de boot te hebben gehad moeten er toch snoeken bij geweest zijn die nog vers in het geheugen liggen?

Uiteraard zijn het toch wel de grotere snoeken die een speciaal plekje innemen en het zijn allemaal 90-ers. Tot nu toe heb ik er vier gevangen welke geen van allen ook maar in de buurt van een metersnoek kwamen. Drie snoeken waren 91 cm en één snoek 93 cm. Deze laatste ving ik vanuit de boot, de eerste snoeken allemaal vanaf de kant.

Een snoek van dit formaat doet wat met je. Vanaf het eerste contact met de vis, wanneer je hem nog niet hebt gezien en alleen nog maar log voelt trekken en beuken op de hengeltop, weet je al dat het een serieuze vis is. Na luttele ogenblikken verschijnt er een dikke rug net boven het wateroppervlak en stokt je adem.

Ik zou tijdens een vissessie best wel eens ‘in naam van de wetenschap’ aangesloten willen zitten op een hartslagmonitor. De rust die je hebt tijdens het slepen of inwerpen, je gedachten die langzaam afdwalen… een heerlijke trage hartslag… en dan die enorme opdonder op je hengel. Het lijkt me een geniaal beeld geven. Mocht iemand hier ooit nog aan mee willen werken, ik hou me aanbevolen.

Afijn… tot nu toe dus nog geen metersnoek. En als ik eerlijk ben heeft dat een hele duidelijke oorzaak. (Zie hiervoor deel 1 van Op ZOEK naar METERSNOEK). Eigenlijk heb ik mijn plannen nooit écht doorgezet. In de periode die achter me ligt ben ik regelmatig wezen slepen op een aantal wateren waar grote snoek zit. Water waar ook Metersnoeken zijn gevangen. Geen geruchten die via via ter oren zijn gekomen, maar van de bron of vanger zelf. De vraag komt natuurlijk dan omhoog waarom ik uiteindelijk niet heb doorgezet. Tja… al die andere manieren van visserij hebben nu eenmaal ook een enorme aantrekkingskracht.

Het lijkt dus allemaal vrij helder…. Gericht op alleen Metersnoek! En een Metersnoek betekend uren maken. Ik heb wel eens gehoord dat je vissend op het juiste water (waar de Metersnoeken zitten), op de juiste manier (gericht op snoek) en met het juiste aas zo’n 24 uur effectieve vistijd nodig hebt om die Metersnoek te vangen. Laat ik dit nu eens verdubbelen en afronden naar boven dan kom ik op 50 uur effectieve vistijd, wat wellicht gelijk staat aan 10 sessies.

Ik ben benieuwd!

Leo


Snoek 91 cm - 2 oktober 1999


Snoek 91 cm - 1 december 2000


Snoek 91 cm - 26 oktober 2002


Snoek 93 cm - 29 december 2004

Op Zoek naar METERSNOEK – Deel 1

‘Ik heb een probleem…’

Ik heb een serieus probleem…
Sommigen zullen denken dat ze dat allang wisten en ze zullen nog gelijk hebben ook. Maar ik heb een passie voor vissen.
“Mooi, dan gaat die Metersnoek wel lukken!”

Dat is het nu juist, ik hou van vissen in de breedste zin van het woord.
• Ik hou van Snoeken (struinen, slepen, dood aas, kunstaas…)
• Ik hou van Karperen (korsten, pennen, een nachtje, een weekje, binnen- en buitenland).
• Ik hou van een avondje rivier (palingen, snoekbaarzen, brasem, stuiteren).
• Ik hou van Zeevissen (vanaf het strand, op een boot (Oosterschelde, De Wrakken, Ierland..), vanaf de rotsen, Gepen, Zeebaarzen, in het buitenland).
• Ik hou van andere Roofvis (Meerval en Baars)
• Ik hou van wat er overblijft (Een forelvijver, Navelvissen (zie FishTalk), een poeltje in de Biesbosch).
• Ik hou van vissen in het Buitenland (Frankrijk, Spanje, Portugal, Italië, Ierland, Noorwegen, Oostenrijk, Australië, Engeland, Griekenland).
• Ik hou van vissen met welk weer dan ook (Zon, Regen, Wind, Regen, Kou, Hitte, Rond de Nul of 30 erboven, het maakt me niets uit!)

Toch ligt mijn hart bij Snoeken en is mijn wens die Metersnoek te vangen, al jaren. Gezien het bovenstaande heb ik dan toch een probleem…

Daarom voor mezelf een focus, oogkleppen op voor alle ander soorten (gaat toch niet lukken)…
Daarom deze serie; ‘Op ZOEK naar METERSNOEK’…. Om mezelf erbij en vooral scherp te houden.

Ik hou jullie op de hoogte.

Leo

Donder (op) padjes - Vrijdag 21 augustus

Vanavond met Arthur de stoute schoenen weer aangetrokken en na enkele maanden was het weer tijd voor een 'ouderwets' avondje op de brasem en paling op de Noord. Gewapend met feederhengel en stevige stok voor de paling wierpen we, na een voerplek te hebben gemaakt, de maden en de voerkorf 30 meter de rivier in. Nu maar wachten.

Zoals eerder beschreven heet vissen nog steeds geen vangen en bestaat een deel van de vispret uit de spanning om iets groots, iets nieuws of iets bijzonders te vangen. Ik kan het me nog goed herinneren dat ik ruim een jaar geleden een keer een bijzondere vangst had gedaan. Ik had dit beestje nog nooit in levende lijve gezien en moest op internet opzoeken hoe zijn naam luidde. Het bleek om een rivier donderpad te gaan, ook wel kwakbol of rivierknorhaan genoemd. Het is een inheemse vissoort en Wikipedia (www.wikipedia.nl) vermeldde dat het een zeldzaam soort betreft wat op de lijst van beschermde diersoorten staat. Het enige jammere is dat het beestje maar zo'n 15 cm kan worden, maar goed, een nieuwe soort in de Nederlandse wateren is altijd van harte welkom.

We gaan terug naar de waterkant. Na een halve minuut zie ik al een voorzichtige beweging in mijn hengeltop en na enige twijfel tussen een aanbeet of de golven, besluit ik aan te slaan. MMMM, niets.... denk ik. Ik draai mijn lijn binnen en tot mijn grote verbazing hangt er onder mijn lood een kleine donderpad aan mijn haak te bungelen. Enkele weken geleden bij Kinderdijk hadden Arthur en ik er ook diverse gevangen, dus dit maal was mij enthousiasme iets minder bij het zien van de kwakbol. Na een moeizame onthaking snel ingooien en nu hopen op een ouderwetse brasem. Een half uur en vijf donderpadjes verder, beginnen we door te krijgen dat deze beestjes niet zo zeldzaam meer zijn en al helemaal niet meer met uitsterven bedreigd worden. Sterker nog: die beesten fokken als konijnen en zijn zo irritant aanwezig, dat ze continu het aas van je haak vreten, voordat er ook maar een brasem in de buurt kan komen. Ook de term ‘knorhaan’ begrijp ik inmiddels. Ze slikken het aas met de haak zo ver in, dat het er bijna weer aan de achterkant weer uitkomt en bij het onthaken knorren ze echt……



Begrijp me niet verkeerd, ik wil echt niet ondankbaar doen en vind het prima als vissen graag bijten. Deze beestjes planten zich echter zo snel voort, slikken de haken zo ver in en geven zo weinig weerstand bij het binnendraaien, dat wat mij betreft de officiële naam tijdelijk gewijzigd mag worden in donder-op-padjes, tot het moment dat ze weer lekker met uitsterven bedreigd worden en je er bij hoge uitzondering één kan vangen.

We besluiten onze onderlijnen te vervangen en knopen een worm op de haak in de hoop een paling te kunnen vangen. Na enkele minuten beweegt mijn hengeltop voorzichtig… het zou toch niet…..
Ja hoor, bij het binnendraaien verschijnt er weer zo’n knorkop boven water, dit maal met een palinghaak achter in z’n kleine lichaampje. Gelukkig blijkt dit de laatste van de avond te zijn en mogen we ons nog verblijden met twee (kleine) palingen. Dit brengt het euforie gehalte weer wat omhoog, aangezien deze vissoort wel met uitsterven bedreigd wordt, wel groot kan worden: 130 cm en als je een volwassen vrouwtje aan de lijn hebt, is het weldegelijk een zware sport om deze op het droge te krijgen. Daarbij komt nog dat een paling om zichzelf voort te planten, eerst 6000 kilometer moet zwemmen.
Respect voor de paling!

Jaco

De eerste vangsten voor Steven!!

Vandaag met Steven en Bart wezen vissen. Bij aankomst van de eerste stek bleek het riet -zo’n beetje de twee vierkante meter die we konden bevissen- volledig te overwoekeren. Na eerst dit riet weer netjes de andere kant op te geleiden kwam ons schattige poeltje weer in het zicht. Binnen een paar tellen had Steven zijn eerste vis al te pakken. Een mooie Voorn en niet veel later nog eentje. Zelf een klein ‘Stekelvisje’ wist Steven zonder problemen te haken. Toen het wat rustiger werd zijn we verkast naar stek 2. Hier was het lastig vissen en na een mooie Voorn zijn we door gegaan naar stek 3, aan de rivier. Het voeren van kleine stukjes wit brood werkte goed. En toen Oom Leo en Papa Bart even niet aan het opletten waren hoorden we Steven ineens roepen. “Er zit er één aan !" Een mooie grote Winde was het resultaat… Super Steven!! We zijn trots op je!! Heb je maandag op school een mooi verhaal te vertellen.

Leo


Klik hier voor meer foto's

Wat een getob

Maandag 17 augustus om 8.00 uur vertrekken Leo en ik (Jaco) naar de waterkant in Oud-Alblas voor een geplande ‘sleeptrip’ op de ’Esox Lucius’: de snoek. Inmiddels hebben we al dagen voorpret gehad: speuren op Google Earth naar mooie stekken, Leo met z’n platte gronden inclusief te varen kilometers en natuurlijk steeds in ons achterhoofd: kans op een metersnoek!

Na een klein half uur, zitten we tevreden in het nieuwe bootje van Leo en wordt deze inclusief nieuwe elektromotor officieel ontmaagd. De verwachtingen zijn hoog gespannen dankzij de nieuw aangeschafte pluggen en het water wat er schitterend bijligt. Rond het middag uur hebben we echter nog geen aanbeet gehad en besluiten we na een mooie vaart langs Alblasserdam en Kinderdijk, te gaan wildlunchen in de achtertuin van een molenaar. Het brood en koffie komt uit de tassen, de zon is doorgekomen en de shirts gaan uit om de lijven te bruinen terwijl we dobberen op het prachtige water: ellendig hoor, zo’n dagje………
Na een half uur hervatten we de trip en vermaken we ons prima tussen de fotograferende Chinezen en een man die pontificaal tegen een verkeersbord loopt omdat hij stiekem naar ons loopt te gluren.

Tik……. Een stoot adrenaline schiet door mijn lijf, maar ebt al snel weg nadat ik een bos wier van mijn plug afhaal. Even later krijgen we dan toch te zien waarvoor we gekomen zijn: een snoek van een ruime meter!!! Enige jammere is dat hij dood is, zijn ogen en zijn halve hoofd zijn weggevreten en hij stinkt als een beerput…. Ze zitten er dus wel…

Om kwart voor drie keren we terug zonder vis op het droge te hebben gehad. Tsja, het is cliché maar het blijft vissen en geen vangen. Na terugkomst vragen vrienden en familie hoe de vangsten zijn geweest en ik vertel ze dat het zoals gebruikelijk niet veel was en we niets hebben gevangen. Ik zie ze denken: ”stelletjes tobberts, hele dag onderweg geweest …….voor niets”

Ik laat ze lekker denken… Natuurlijk vertel ik niet hoe heerlijk het is om over De Graaf te varen, weg van alle herrie, schreeuwende kinderen, drukke verkeer, zeurende echtgenotes en warme kantoren met zwetende collega’s. Ook hoeven ze niet te weten hoe het voelt om in je blote bast te dobberen tussen de vogels, zwanen en fotograferende toeristen die uit alle hoeken van de wereld komen om de molens te bezichtigen. Om maar te zwijgen van de kick en adrenalinestoot die ik krijg van een eventuele aanbeet met de kans op een metersnoek. Als iedereen dit namelijk weet, wordt het veel te druk aan de waterkant…

Jaco

Vis(s)trip 2 - Voor één keer geven zij zich bloot.....

Klik op de strip om te vergroten

Zeevissen vanaf de Papegaaienbek

Vandaag gevist op het uiterste puntje van de Papegaaienbek op de Maasvlakte. Na een half uur een mooie Zeebaars voor Jan-Willem, later nog 3 keer een Bot welke een iets minder felle en zelfs geen herkenbare aanbeet hadden. Uiteraard niet te vergeten de enorme Gul voor Jan-Willem. Een heerlijke dag met veel grote containerschepen, twee slapende Esten in de rug welke opweg waren naar Spanje???? En een heerlijk zonnetje.
Binnenkort meer over de nieuwste mode voor aan de waterkant.

'De Papegaaienbek'

Eerste ‘bijna’ Snoek voor Conner…

Vandaag ging Conner gezellig met Opa vissen. Opa met de vaste stok en Conner heerlijk gooiend met de blinker. Oom Leo was net nog even wezen kijken met Joep en belde even later of het nog wat was… Net op tijd!! Conner was net aan het bekomen van zijn eerste ‘bijna’ Snoek. Deze was uit het niets, iets voor de kant opgedoken en hing aan de ander kant van Conner zijn hengel. Dat was wel even schrikken, zo’n klepper van een snoek. De snoek schoot ‘los’ en Conner ‘vol’. Even later nog een Voorn en een Baars. Die snoek gaat zeker komen dit jaar, want aan Conner z’n worpen ligt het zeker niet.