Oudejaarsdag met Foie Gras én Verse Vis!

Vandaag met Chris het jaar uit wezen hengelen. Goed ingepakt stonden we aan de waterkant. Het vuurwerk in de verte is zeker op deze stek geen vreemd geluid, er wordt hier regelmatig gejaagd. Zo werd er een aantal jaar geleden een eend, op nog geen 10 meter afstand, door een jager uit de lucht geschoten. Gelukkig stond ik aan dezelfde kant als de jager...

Alles stond vandaag in het teken van de feestdagen... en vooral de diervriendelijkheid. Zelfs de ganzenpaté kwam aangezwommen, maar moest niet zo veel van de mens hebben. Schijnbaar zit het in hun genen en weten ze dat veel van hun neefjes en nichtjes tot aan de feestdagen behoorlijk wreed worden volgepompt met een trechter voer. De 'liefhebber' kan hier klikken voor de beelden. De beelden zijn overigens wel behoorlijk shocking... maar je eet nooit meer Paté, dat wel!!

Met een vishengel in de hand, zal ik volgens Marianne Thieme van de Partij Van De Dieren waarschijnlijk wel in het zelfde rijtje staan als de bovengenoemde Jager én Foie Gras-producent (je weet wel... die van de ganzen). Hoe vreemd het voor een DierenActivist ook zal klinken, vind ik heel veel zaken van de PVDD goed. Zo goed én vooral interessant dat ik hier hun link plaats.

Maar... hoe lief of wreed is de dierenwereld eigenlijk? Ook daar waren we deze middag getuigen van. Uiteindelijk sloeg deze Snoek van 71 cm toe. We besloten allebei nog 5 keer in te gooien. "Laatste keer...", riep ik nog tegen Chris. En ja hoor... raak!

Hmm... ik heb wel eens fraaiere Snoeken gevangen. Niet om respectloos over deze geweldige jager te schrijven, maar hij zag er gehavend uit. De foto beter bekijkend heeft naar mijn idee een soortgenoot deze jongen behoorlijk te pakken genomen. Een oudere wond blijft ook niet onopvallend op zijn rug achter...

Tussen de knallen door, die honden met de staart tussen de benen doen lopen... en leven er uberhaupt wel vogels op 31 december op deze aardkloot... toch nog een vangst op oudejaarsdag.

Een mooie afsluiting van 2009 én op naar een Diervriendelijk Ganzenpatéloos Visrijk 2010.

Leo

Bijschriften bij foto's weer bijgewerkt!!

Zo af en toe doe ik weer eens wat bijschriften... Inmiddels t/m 2004 (incl. Roemenië) bijgewerkt. Alleen nog maar 2005 - 2006 - 2007 - 2008 - 2009 .....

Nieuwjaarskaart Nr.10

Ja ja... hij is weer de deur uit... Nieuwjaarskaart nr. 10. Een soort Jubileum, dus ook maar een bijzonder exemplaar, een dubbele!

Uiteraard de beste vangsten voor 2010!

Voorkant

Binnenkant 1

Klik hier om alle nieuwjaarskaarten te bekijken

Nu ook alle achter- en binnenkanten!!

Poldersnoeken

Al een aantal weken hadden we het al een beetje in ons hoofd, om eens wat polderstekken af te struinen. Vandaag moest het er maar eens van komen. Eén zo’n stek was een brede sloot tussen Papendrecht en Oud-Alblas. Halverwege de Veerweg geparkeerd voor een inrit van een weiland. Een snijdend windje uit het Noorden maakte het aangenaam snoekweer. De handschoentjes zonder toppen werden voor het behaaglijke gevoel toch maar aangetrokken en de muts zat tot ver over de oren. De eerste aanblik over het slootje deed wel een snoekje vermoeden, maar na een aantal worpen bleek dat het hier ging om een slootje van zo’n 30 tot 40 cm diepte… op zich niets mis mee, maar na een kwartiertje werpen en de bodem te hebben bekeken (het was best helder) toch maar doorgegaan naar stek 2.

Hier wat meer rommel, maar met zijn grillige kanten, overhangende bomen, duikers, bruggetjes en mooie kleur water, kregen we zin in deze sloot. Na een bord ‘verboden te vissen’ kozen we toch voor de andere kant van de weg en dat was maar goed ook, want na 5 minuten was het raak voor Chris. Een snoek uit de wateren van z’n snoekverleden. Een mooie snoek van 61 cm werd onder een duiker vandaag getrokken en belande op de gevoelige (digitale) plaat.

Het water werd ook verderop weer wat ondieper en daarom kozen we het laatste uurtje voor wat stekjes in Papendrecht. Aangekomen zag ik bij de eerste worp al een snoek de blinker missen. Bij de tweede worp hing hij er even aan en bij de derde was het een meter of twee voor de kant raak. Kraakhelder water zorgt voor een leuk minispektakel met een snoekje van 38 cm in de hoofdrol.

Nog even naar de laatste stek van de dag. Wanneer deze stek loopt, dan kan je gerust een paar 70-ers in een uurtje pakken. Tot nu toe alleen een week of twee geleden de eerste. Vandaag bleef het alleen bij een laag kippenvel en een enigszins versnelde hartslag, toen zo’n exemplaar een meter of twee voor de kant de blinker greep. Een mooie grote kop draaide boven water om (gaf nog net geen knipoog) en liet me, nadat ik had aangeslagen, beteuterd staan…. Dat laatste natuurlijk niet, schitterend om zo de activiteit van dit beest te ervaren. Je schrikt je helemaal rot. Dit in tegenstelling tot een aanbeet op een meter of tien afstand.

Afijn, een koude actieve middag met slechts 2 snoekjes, waaronder Chris z’n eerste sinds jaren. Op naar de kerstvakantie… 2 weken vrij… en hopelijk geen ijs !!!

Een snelle start... een lang verwacht vervolg... en een 'kapitaal' einde !!

Vandaag met Chris wat stekjes afgestuind. Afgesproken bij het politiebureau en bij worp twee was het meteen raak. Een snoek van 55 cm was de klos... dat beloofd wat! 10 meter later wederom een snoek op mijn blinker, helaas... gemist! Met zo'n snelle start mag je heel wat verwachten in een paar uurtjes.

Het bleef uit, ruim anderhalf uur, geen tikkie. Na een aantal buien en een behoorlijk opstekende wind was het uiteindelijk weer raak. Een mooie aanbeet met een snoek van 75 cm als resultaat.

Nog drie worpen voor Chris, altijd aardig om het nabije einde aan te kondigen. Hoe vaak het me al niet met Dirk is overkomen, dat we besluiten om allebei nog 5 keer in te gooien voordat we verkassen of naar huis gaan... waarbij we in de laatste of één na laatste worp nog een mooie snoek haken. Afijn, Chris zijn laatste worp levert ook nog een aanbeet op. Helaas schiet de snoek een meter of twee voor de kant los. Een schrale troost is, dat het geen 80-er was...

Chris gaat er vandoor en ik besluit om nog één slootje te pakken. Hier weet ik een 'kapitale' snoek van wel 34 cm te vangen.

Het struinen kan beginnen...

Tijdens een kort bezoek (3 dagen excl. 2 reisdagen) aan Nederland toch nog kans gezien een paar uurtjes met pa te gaan snoeken. We besluiten wat slootjes in papendrecht af te lopen met ieder een spinhengeltje voorzien van een blinkertje.

Erik het zoontje van zus Anna zou en moest even komen kijken, dus kiezen we ervoor om direct thuis over te steken en in aanliggende slootje wat te gooien. Erik was met Anna nog niet aanwezig of ik had de eerste al te pakken, een leuk snoekje van 54 cm.

We liepen het slootje verder uit, waarbij pa er een verspeelde en ik zelf nog een volger had, die helaas niet in het draaiend metaal (tr)hapte. In een volgend slootje was het voor mij al snel weer raak met een snoekje van 45 cm. Nog geen 3 worpen verder was het vlak voor de kant weer raak. Een mooie snoek van 73 cm zat maar net gehaakt aan het andere eind van de lijn. Toch kwam ook deze op de kant en werd z.s.m. weer gereleased.

Even verderop hapte nog een snoek toe, die alweer na een aantal seconden zijn eigen vrijheid opeiste en mijn teller jammer genoeg op 3 stuks liet staan.

Ondertussen begon het ietwat te regenen, maar we besloten toch nog wat verder te proberen. In een slootje waar Leo al zeer regelmatig mooie 70-ers wist te vangen, haakte ik nog een kleine snoek die zo ingehuurd kon worden in het Russisch Staats circus. De sprongen en capriolen die deze maakte waren eigelijk gewoon lach wekkend en ik vond het dus geen probleem toen deze zichzelf bevrijdde. Als we net als in de "karperwereld" onze gevangen snoeken een naam gaan geven dan was dit HOEDINI geworden.

We liepen nog een 200 meter sloot verder en besloten toen terug naar huis te gaan, er stond namelijk nog een en ander op het programma vanwege de verjaardag van Ben.

De dag werd afgesloten met de film 2012, wel als het waar is wat er in die film gebeurt dan stop ik nu met alles wat ik nog op deze aardbol moet uitvreten en ga direct proberen die dikke metersnoek te vangen want dan is "time very short" en die metersnoek heb ik nog niet.

Intussen weer terug in Roemenie, Nederland zal er wel niet meer inzitten van dit jaar. Ik ga zeker proberen om hier nog wat uurtjes aan de waterkant te vertoeven.

MZL. Dirk

Mooie Snoek van 86 cm voor Jan-Willem

Het was hard werken vandaag, met regelmatig een bui en op zowel stek 1 als stek 2 waren ze behoorlijk aan het spuien. Toch wist Jan-Willem op stek 1 een schitterende snoek van 86 cm te vangen. Een behoorlijke dreun op de hengel, deed eerst geloven dat vastzitten de reden was, maar bij een wegtrekkende lijn door het water en een flinke klapper van een staart wisten we genoeg.


Na deze vangst toch naar stek 2 ivm veel vuil in het water. Hier lagen we droog in het water, waarna het de gehele middag heeft geregend. Geen stootje meer gehad... vooral koud en nat gehad!! Afijn... we kijken terug op een nuttige sessie met een mooi PR voor Jan-Willem.

Franse septembersessie Deel 1

Heel de zomer heb ik moeten aanzien hoe zo’n beetje al mijn collega’s beurtelings het zonnige zuiden, de één nog verder dan de ander, hebben aangedaan. Alle officiële zomerdagen heb ik wel gewerkt. Maar de 2e week van september was het dan eindelijk mijn beurt. Met een volle bezetting op de zaak ben ik er tussenuit geglipt om mijn batterij eens flink op te laden. Dit gaat dan ook gebeuren in het zuiden de la belle France!

Samen met Daan en een slordige 125kg bollen zijn we donderdagochtend 10 september afgereisd naar Cahors. Dat is precies 1000km van huis. Hier zouden we overnachten in een Formule 1 hotel zodat we de volgende ochtend fris en fruitig van start konden gaan. Voor de avondschemering was ingevallen waren we al op plaats van bestemming. We grepen deze snel verlopen reis aan door een nabijgelegen restaurant aan te doen. Een plaatselijke fles wijn werd vakkundig gekozen door meneer “Vin” Van Dijk, wat hem altijd zeer goed afgaat moet ik zeggen. Deze keer was zoals verwacht niet anders. Na ons hoofdmaal en koffie met een likeurtje genuttigd te hebben zijn we teruggekeerd naar ons kladhotel.

De volgende morgen omstreeks 08uur vervolgde we onze reis. Het was maar 40km van ons nachtverblijf. Binnen het uur waren we dan ook al aan de oevers van rivier de Lot. Op deze stek, ook wel door ons de trechterstek genoemd, hebben we vorig jaar buitengewoon ontspannen gevist en ook verrassend mooie spiegelkarpers gevangen. Voor de Lot vrij ongewoon aangezien het bekend staat om zijn schubs. We zouden nu alleen voeren en later terugkomen. Vijftien kilo boilies gingen te water hier. Die dag hebben we onze tijd besteed om te gaan pionieren aan de Lot. Kilometers zandpaden hebben we bereden om hopelijk prachtige stekken te vinden. Enkele stekken hebben we licht gevoerd om wellicht later in de week terug te keren. Vlak voor de schemering zijn we neergestreken op een stuk Lot wat afgedamd was. Ik koos voor 2 hengels in de geul (7 meter diep) en 1 hengel aan eigenzijde op het schuine talud. Rond het nachtuur kwam Daan zachtjes naar me toe gelopen. Hij fluisterde me dat mensen schuin aan de overkant zojuist aangekomen zijn. Ik zag ze met zaklampen heen en weer lopen en de deuren van de portieren van de auto waren duidelijk hoorbaar. Wat zouden ze daar doen? Vissers? Vaag was het voor ons wel. Daan opperde om de beetmelders uit te schakelen, want een aanbeet zou enorm galmen in deze steile bergachtige omgeving. ’s Nachts vissen is immers niet toegestaan hier. Na een kwartier was ik alweer in slaap gevallen. Kort erop hoorde ik ineens mijn slip gieren! Bij het aanslaan voelde het apart. Een wilde vis maar wel één met body. Daan lag 10meter van mij vandaan maar had doordat de piepers uit stonden niets gehoord. Ik moest het alleen doen, ik kon geen geluid maken want aan de overkant waren mensen een half uur geleden gearriveerd. De vis was krachtig en het gelukte me dan ook niet om deze snel af te handelen. Na een minuut of 20-25 zat de vis onder mijn top. Daan schrok wakker doordat de vis het wateroppervlak doorkliefde. Hij stamelde iets over een ree… Hij begreep totaal niet wat er gaande was. Ssssstt, ik heb beet fluisterde ik. Mensen…overkant… herinnerde ik hem.
Daan strompelde van zijn stretch en nam het net van me over. Wes, een meerval heb je zei ie! Toch knap gezien van hem in het aarde donker, mijn vermoedens dat ik zo’n baardmans aan de haak had werden bevestigd. Even later zat ie in het net. We schatten de vis op ca 1.10m.
De verdere nacht en ochtend bleef het stil.

De volgende nacht hebben we 80km verderop gezeten. Op dit stuwstuk moeten volgens zeggen mooie vissen huizen. Op deze reeds aangevoerde stek hebben we geblankt. Halverwege de ochtend kozen we ervoor om terug te rijden richting de trechterstek en deze te voorzien van vers voer. Morgen zouden we het gaan afromen was ons plan! Voor aankomende nacht zijn we een aantal stuwstukken stroomopwaarts gaan zitten. Waanzinnig mooie stek om te logeren, maar het bleef wederom stil bij onze stokken…. Drie nachten gevist en geen enkele karper op de mat. Dan moet het vannacht maar gebeuren op ons zeer royaal bevoerde trechterstek! De hengels werden secuur uitgevaren en voorzien van een paar klauwtjes boilies. Nu maar hopen dat ze er bovenop zitten.

Binnen een kwartier was het al raak, een barbeel had zich vergrepen aan mijn gekookte boilie. Voor het avond was hadden we al een stuk of 6 witvissen te pakken. Heel veel vis op ons voer maar aast er wel karper op? De twijfel sloeg toe… Dan toch, omstreeks 22uur een run!. Notabene een hengel niet van de voerplek! Daan had die nonchalant onder het kantje geslingerd. Een spiegel van begin 30 pond werd digitaal vastgelegd. Dertig minuten later was het diezelfde hengel die weer afging. Nu was het mijn beurt om te drillen. We moesten er met de boot achteraan omdat ie door diverse op de bodem gelegen takken was gezwommen. Het gelukte ons om deze naar later bleek prachtige spiegel in het net te krijgen. Net geen 40 pond en wederom een prachtige bouw! De nacht was relatief rustig maar in de vroege uurtjes hebben we onze hengels verscheidene malen moeten terugbrengen. De kopvoorns en barbelen waren superactief. De karpers bleven helaas uit.

Een Lotspiegel van begin 30 Pond

En één van net geen 40 Pond

Het was alweer dinsdag. Ik besloot om ook een hengel onder de kant te leggen alleen dan onder mijn top op ca. 3 meter water. Midden in de nacht was het dan ook juist die hengel waar een karper ermee vandoor ging met mijn snowman-combinatie. Daan kwam aangesneld en nam de kromme hengel van me over. Helaas raakte de lijn verstrikt aan een grote tak/ boom op de bodem van de Lot. Er zat niets anders dan de karper los te maken met de boot.. Maar na een kwartier ploeteren was de vis nog steeds niet bevrijd van dit obstakel. Ik besloot om een andere hengel binnen te halen. Hiermee wilde we de lijn aan de andere kant van het obstakel dreggen omdat de vis nog steeds kleine runs nam. Na wat geluk haakte ik de lijn. Daan drilde de vis met de hand af en nadat de 11kg wegende spiegel in het net hing, konden we de lijn afknippen en door de boom terugflossen.
Na 5 dagen doorgebracht te hebben op de Lot reisden we af naar een diep stuwmeer op 130km afstand, daar zouden we de rest van onze sessie gaan doorbrengen.

Wesley

Lotspiegel van begin 11 kg

Visfoto's

Tja, zo heerlijk struinend langs alle vispagina’s die we rijkelijk kunnen bezoeken, kom je wel eens wat aardigs tegen. Wie wel eens op metersnoeken.nl komt heeft de enorme jongen van Dick van Hattem ongetwijfeld niet over het hoofd gezien. Met een speciale link wordt deze vangst als ‘monsterlijk monster’ aangekondigd… en terecht! Een verschrikkelijk beest waarbij een Labrador nog als levend aas gebruikt kan worden. Fotogenieke plaatjes maken het helemaal af en daar ontbreekt het bij mooie snoeken nog wel eens aan.

‘De Belgische foto’
Karpervissers leren het zich redelijk snel aan, even een mooie foto… Dan heb ik het natuurlijk niet over die ‘Belgische foto’… een 25-ponder die eruit ziet als een 45-Ponder, waarbij de vingers van de vanger als 450 Grams Rookworsten onder de vis vandaan steken.

‘De voorbijgangersfoto’
Het tegenovergestelde tref je daarentegen ook regelmatig aan… en dat is misschien nog wel meer storend. Een schitterende ‘natuurfoto’ van de omgeving waarbij jij ergens in het midden staat met een snoek van 112 cm. Alsof we als vissers te bescheiden zijn om een paar instructies aan de fotograaf te geven. Mocht de hint; dat het om de vis gaat, niet hebben gewerkt, dan kan je tegenwoordig je digitale foto’s altijd enigszins bijsnijden. Picasa3 is daarbij een handig gratis programma.

‘De-ik-ben-nog-moe-van-de-strijd-foto’
Natuurlijk hebben we ook nog die foto met die dikke snoek rustend op je knieën, alsof je de kracht niet meer hebt om deze schitterende vis op te tillen. Erg jammer, zeker wanneer die eerder genoemde voorbijganger er een foto van maakt en er lekker bij blijft staan. Je mooie 90-er ziet er uit als een snoek van 73 cm. Voorbeelden genoeg, zoek maar eens op Metersnoek bij Google-afbeeldingen.

Natuurlijk mag je best laten zien wat je gevangen hebt en daar hoort soms wat knipwerk bij. Uiteraard heb ik ook foto’s in mijn archief die aan bovengenoemde omschrijvingen voldoen en die zeker geen schoonheidsprijs verdienen. Toch experimenteer je met het maken van visfoto’s, het zien en beoordelen van foto’s van anderen hoort daar ook bij. Het blijft heel persoonlijk, maar zo kom je er wel achter hoe je je vangsten op de gevoelige plaat wil hebben. Denk er eens van tevoren over na… achteraf baal je er wellicht van.

'Roofspiegel'!

Eens in de zoveel tijd overkomt het je... Dat de vis ergens anders gehaakt wordt, dan in de bek. Deze keer een mooie Spiegelkarper... in de staart! Met een Blinkertje maatje 2. Mooi schubbenpatroon.... dat dan weer wel!

Zon, Regen, Wind en Roofbrasem!

Vandaag met Pa wezen slepen. Voor ons redelijk nieuw water en hadden indirect vernomen dat er wel wat te vangen was.

Afijn... om een schappelijke weekendtijd van 8.00 uur Pa opgehaald en naar de waterkant vertrokken. Daar de boot in het water en slepen maar. Met een Noordoostenwind was het soms best fris en hadden we de wind soms behoorlijk van voren. Het was rustig... zo'n beetje de hele ochtend door. Op de terugweg, windje in de rug (en soms zelfs de motor uit omdat het hard genoeg ging) een flinke aanbeet voor mij. De lijn trok stevig door naar het midden van het water en schoot los. Helaas! Niet lang hierna was het raak voor Pa. Al snel een bekende rug in het water en het leek op een (in de rug) gehaakte Brasem, kan gebeuren. Even scheppen... huh... mooi gehaakt in het bovenlipje. Een echte Roofbrasem!! Na dit fotootje weer laten gaan. Pa heeft de dag dus nog gered ;(

Verder heerlijk uitgewaaid. Schitterende plaatjes geschoten en weer wat wijzer geworden qua viswater. Volgende keer stappen we iets verder op. Een mooie plaats gezien om de boot te water te laten. De eerste 6 Effectieve Uren voor Metersnoek zitten erop... Nou ja... Effectief?

Snoekvangst voor Tijmen

Vandaag samen met Tijmen wezen snoeken. Totaal twee Snoeken gevangen van 38 en 35 cm.

Jaco

Karperen aan de Lot in Frankrijk

Bij deze alvast de 2 Lotspiegels die we na 3 nachten blanken binnen een half uur haakten op dezelfde hengel. Een uitgebreid verslag volgt nog.

Hieronder een Lotspiegel van 19,8 kg voor Wesley en één van 15,3 kg voor Daan.

Wesley

Zonder al te veel te speculeren....

De lengte van deze enorme kanjer? Waarschijnlijk zullen we het nooit te weten komen en heeft onze vrind, de Roemeense visser, de Meerval in stukken van 40 cm gehakt, omdat dit nu eenmaal het beste in een flinke pan past.

Toen ik laatst een mailtje kreeg van Dirk dat er weer behoorlijk gevangen was op de Donau bleek Viorel ook een flinke jongen van zo'n 180 cm gevangen te hebben. Het gewicht was later nog gewogen... in de keuken... en was een optelsom van de kop, het staartstuk en wat er tussenin zat.

Tsja... zo gaat dat daar, in Roemenië... Alles wordt gegeten!! Van klein tot groot... en eronder... en er boven. Toch kan ik het niet loslaten... Hoe groot zou de onderstaande Meerval nu ongeveer zijn? De Roemeen in het bootje is voor mijn gevoel een behoorlijke kerel, heeft een behoorlijk lichaam en naar mijn idee behoorlijke voeten. Toch ga ik van maatje 42-43 uit en dat is zo'n 29 cm. Plak ik die een aantal keer achter elkaar dan past deze ruim 7,5 keer in de Meerval.

Nu ben ik dus eigenlijk van een negatief scenario uitgegaan. Want zou ik de pijltjes mooi schuin in de lengte van de vis hebben gezet, dan passen er wel 8 in. Stel nu dat de man écht maat 45 heeft? Dat zou betekenen dat de vis 8x31 cm = Toch zo'n 2,50 meter!!! In het vriesvak ;(

Donau Meerval...

Ik sprak Dirk vorige week dat er een behoorlijke Meerval was gevangen op nog geen steenworpafstand van z'n kantoor...
Hieronder de bijbehorende tekst en foto ;(

Dirk: "Hierbij nog de meerval gevangen op de donau bij Galati op 24 sep 2009, zoals vaker hier in Roemenie gaat deze blijkbaar afreizen naar de vispan".

Recordsnoek van 68 cm voor Conner

Baarzen, mooi getekende snoeken en Harley's

Vanmiddag met Pa en Dirk op pad geweest. De vangsten waren niet best. 2 Baarzen en 2 Snoekjes maakten de middag nog goed.

De eerste kweekvijversnoek was zeer fraai getekend en willen we nog wel eens terugvangen wanneer deze iets groter is dan de 42 cm van vandaag de dag.

De tweede die Dirk eveneens ving was overduidelijk familie van de eerste, deze was 40 cm en waarschijnlijk een broertje die een visje minder op had. De laatste vangst was overigens gesponsord door HD. We mailen hem door naar Ben...

Bij aankomst zag ik al een Snoek liggen... Na een korte blik naar mijn kunstaas koos hij het Hazenpad.

Even later kwam er wederom een Snoek achteraan... Deze bleef voor de kant liggen en keek nieuwsgierig naar de Plug. De bewegende plug maakt verder geen aanbeet los, maar de Snoek bleef de Plug alsmaar volgen. De Snoek vond het mooie geweest en bleef een meter of drie voor de kant liggen. Een worp achter de Snoek en nu wat actiever binnenhalend maakte het roverinstinct weer wat los op deze warme Herfstmiddag.... De aanbeet gebeurde ditmaal op nog geen meter afstand... Ik had redelijk snel door waarom ik zo buiten adem was. In sommige situaties vergeet je namelijk wel eens te ademen... dit was er één van. Afijn, deze Snoek van 76 cm als resultaat.

Da's krap (b)

Afgelopen weekend met 15 vrienden op 'oud papier weekend' geweest. De bestemming dit jaar was Harlingen en hier van uit gingen we een weekend zeilen op de wadden. Uiteraard gingen er diverse hengels en 4 pakketten zagers mee met de bedoeling wat platvis op het droge te krijgen. Vrijdagavond in de haven van Harlingen kregen we geen enkele aanbeet en besloten we onze joker in te zetten op de zaterdagavond, op Vlieland. Om vier uur aangekomen, verzamelden we alle visattributen en liepen doelgericht op het havenhoofd af. Helaas bleek het vissen hier ook niet mee te vallen vanwege een overvloed aan wier. Na elke inworp werd er minstens 3 ons wier binnengetrokken. Wat ook een storende factor voor de platvis was, waren de krabben die in grote getale aanwezig waren in en rond Vlieland. We hadden continu kleine voorzichtige aanbeten welke afkomstig waren van de krabben. We hebben diverse grote krabben gevangen (zowel met hengel als schepnet) en omdat we geen platvis voor de bbq hadden kunnen vangen, moesten de krabben het ontgelden en belandden twee uur later gekookt en gebbqd op onze borden....

Jaco

Met de vaste stok...

Vandaag met Pa ruim anderhalf uur met de vaste stok gerommeld. De vangsten waren niet bijster veel, maar er zaten een aantal leuke momenten bij. Pa wat Blankvoorns en ik zelf nog deze mooie Ruisvoorn. Aan het einde kwam Pa zijn dobber ineens een stuk omhoog en kwam plat te liggen. We zagen het allebei gebeuren… Helaas mocht het aanslaan niet baten… maar was waarschijnlijk nog een leuke vangst geweest. Binnenkort nog maar eens. De twee snoekhengeltjes met Dood Aas mochten niets opleveren.

Noorwegen 2009

Na een half jaar voorpret vertrok ik op 28 augustus met studiemaat Chris naar Noorwegen, Oslo om precies te zijn. Hoofddoel van de vakantie was relaxen en genieten van de natuur. Subdoel was om wat vis te vangen als de omstandigheden het toelieten.
Een dag later was het hoofddoel al grotendeels bevredigd: we zaten in de omgeving van Sigdal tussen de meren, bergen, beken en in de wijde omgeving waren geen auto’s, mensen, winkels en drukte te bekennen.

Ook het subdoel zou deze dag al gedeeltelijk bevredigd worden want om 10.00 uur gleden we met een Canadese kano te water, gewapend met een hele lichte geleende hengel, blinkertjes, fototoestel en lunchpakket. Na een uur varen was het voor het eerst raak: een baars van ongeveer 15 cm klapte fel op de blinker. Het uur daarna bleef het rustig. We trokken de kano op het droge, genoten van ons lunchpakket omringd door vogels, schitterende natuur en verse elandensporen…… ellendig hoor zo’n reisje ;-)
Na de lunch te hebben genuttigd, gleden we weer te water en na drie minuten was het raak. Een felle aanbeet op de lichte hengeltop. Ik voelde aan mijn hengeltop dat de vis aan de anders kant een andere weerstand bood dan de eerder gevangen baars. Na een minuutje lag er een mooie beekforel van zo’n 20 cm in mijn handen, een soort die ik nooit eerder in het wild had mogen vangen!

Die dag vingen we 6 mooie forellen en 2 baarsjes. Monsters of specimen waren het zeker niet. Op dit meer geldt echter de oeroude Olympische gedachte: ‘meedoen is belangrijker dan winnen’. En geloof me, als je op zo’n meer in de middle of nowhere zit en ben omringd door zo’n schitterende natuur, ben je maar wat blij dat je ‘mee kan doen’ en voelt elke centimeter vis die je vangt als een nieuw persoonlijk record…

De verdere week had ik erg graag een keer met een opstapboot de zee opgegaan voor platvis/ gul/ kabeljauw of wat dan ook maar in verband met gesloten toeristenseizoen bleek dit slechts mogelijk wanneer we zo’n 400 euro neer wilde tellen, per persoon wel te verstaan. Ook het weer zat aan de kust niet echt mee (understatement) dus heb ik besloten deze droom gewoon nog op mijn
‘thinx 2 do-lijstje’ te laten staan, goede reden om nog een keer terug te keren naar Noorwegen ;-)

Jaco

Op Zoek naar METERSNOEK – Deel 5

‘Dood Aas’

Ik heb veel vertrouwen in het slepen met kunstaas. Uiteraard staan er weer een aantal sessies op de rails voor in het najaar en de komende winter. Toch wil ik het niet alleen maar hebben van kunstaas of een sessie van een halve of hele dag. Ik hou ervan om er af en toe eens even lekker op pad te gaan. Negen van de tien keer wordt het dan struinen met de blinker en dat loont meestal wel. Alleen de echte grote jongens blijven uit. Snoekjes tussen de 60 en 80 komen met grote regelmaat de kant op, maar hier boven toch eigenlijk zelden. Dit is toch vreemd, omdat ik er van overtuigd ben dat ze er wel zitten.

Zoals al eerder beschreven in deel 4 van OZNM, zit ik nu tot over mijn oren in de verslagen van Co Sielhorst. De man brengt me op ideeën… Zijn aanpak, met Dood Aas op redelijk groot water, op dieptes van 6 tot 9 meter, bezorgen me kriebels. Ik heb een aantal wateren in mijn hoofd om een soortgelijke aanpak op uit te gaan voeren. In het verleden heb ik regelmatig met Dood Aas gehengeld en soms met succes. Toch was het nooit bijster goed. De verhalen van Co lezend, doet me beseffen dat onze manieren van aanpak een aantal wezenlijke verschillen kent. Dat maakt me enthousiast om mijn aanpak te herzien.

Voordat ik het grotere water wil gaan bestoken, wil ik mezelf deze aanpak eerst vaardig maken op klein bekend water. Dit biedt de mogelijkheid om een aantal korte sessies te plannen, van hooguit een uur of twee-en-een-half. Voorheen viste ik altijd met een takel met twee dreggen en een enkele haak. De aanpak van 1 dreg en elastiek staat me veel meer aan. Daarnaast heb ik nooit gevoerd. Eigenlijk vreemd, want zodra ik ga Karperen, maak ik een voerplek aan met Boilies, Mais of Pellets, waarom niet met stukken Makreel, Voorn, Sardines of Brasem?

Alsof ik een voorgevoel had van deze nieuwe aanpak, want een week of twee geleden heb ik toevallig een witvisser om wat aasvis gevraagd. In de vriezer ligt dus nog wat per stuk verpakte Voorn. Natuurlijk is dat nooit genoeg om de winter mee door te komen, dus ik kan er de komende weken nog even tegenaan. Lekker met de vaste stok en een snoekhengeltje… Ook wel weer erg leuk, want eigenlijk ben ik helemaal geen ‘vaste-stok-visser’. Een andere aanpak is ook om één hengel met grote aasvis uit te rusten. Veel groter dan kleine Makreel ben ik niet gewend. Al met al, genoeg om eerst op ‘klein’ water te proberen. Juist met Dood Aas wordt het ook interessant om ook de schemer mee te pakken, dus dat is qua vistijd ook nuttig.

Een ander idee, waar Co Sielhorst het tot deel 50 nog niet over heeft gehad (zover ben ik inmiddels), is het langzaam slepen met Dood Aas. Op een water waar ik een aantal keer met succes ben wezen slepen, heb ik eens twee roofvissers zo te werk zien gaan. Af en toe standje 1 van de elektromotor aan of met de wind mee. Niet ver achter de boot, twee fel gekleurde dobbers die langzaam mee gingen. Afhankelijk van de wind vaar ik met kunstaas meestal op standje 3 of 4 met de elektromotor. De nieuwe manier wordt dus tergend langzaam vergeleken met wat ik gewend ben. Toch lijkt het me zeker wat. En niet te vergeten… de spanning van deze manier van Snoeken!!

Iets waar Sielhorst het wel over heeft is het langzaam binnendraaien van je aas. Na een kwartier of desnoods 10 minuten, een meter dichterbij. De kans dat je toch die dikke dame pakt, die net wat dichterbij ligt, is toch wat groter. Wanneer je dit met twee hengels in waaiervorm een aantal keer herhaald, bestrijk je toch een zeer groot gebied. In één van zijn eerste sessies vist hij vanuit zijn boot. Er gingen gelijk alarmbellen rinkelen. Met vrijwel ieder artikel wat Co schrijft, zie ik eigen potentiële stekken voor me. Ik kan bij iedere, door hem gebruikte tactiek, wel een bijpassende stek verzinnen waar ik die toe kan passen. De eerder genoemde ‘kriebels’, is puur enthousiasme wat ik weer krijg, om de strijd aan te gaan. Een compliment voor Co is dus zeer op zijn plek.

Leo

Op Zoek naar METERSNOEK – Deel 4

‘De magie van 100 cm’

Dichterbij lukt niet… Na 99 cm komt dé Meter! Ik heb het vaak moeten horen de laatste dagen; “Kon je er nu geen meter van maken?” of “Aah, dat is toch gewoon een Meter!”

Nee, het is geen meter, niet voor mij tenminste. Ik schreef al eerder dat ik liever 1,03 meter vang dan 1,00 precies. Maar nu zit ik mezelf al weer in te dekken voor een mening van een ander. En daar gaat het nu juist om, ik doe het voor mezelf. Ik wil mezelf niet belazeren door een lengte af te ronden. En al zou het dus de volgende keer wél 1 Meter precies zijn, dan heb ik mijn eerste Metersnoek te pakken...

Een rare week was het wel. Na het uitbrengen van ‘OZNM deel 1 t/m 3’ vang ik mijn recordsnoek… Alsof het zo moest zijn. Ik ga dus vrolijk verder met deel 4. Zoekend en lezend op internet kom je behoorlijk wat metersnoeken tegen. Op metersnoeken.nl heb je zelfs de 120+ lijst met al twee dames van 130+. Magische grenzen zijn net planningen, ze rekken mee. De magische grens van 100 cm is dus ook weer heel persoonlijk. Voor veel fanatieke Snoekbaarsvissers geldt inmiddels deze magische grens. Voor de fanatieke Snoekvissers dus 120+ en dus zelfs 130+. Voor mij voorlopig 100+ maar dit zal wellicht ooit richting 110+ gaan…

“Maar dát, lieve kinderen, dat is weer een ander verhaal!”
(Een legendarische uitspraak van Dé Sprookjesboom)

De laatste week ben ik heerlijk verzeild geraakt in de artikelen van Co Sielhorst; Op Zoek naar MEGAsnoek. Co is al een ‘stapje’ verder dan dat ik ben. Heerlijk om zijn bevindingen te lezen. Even wennen dat Co (voorlopig) weinig met mooie snoekplaatjes heeft, maar na 5 artikelen went dat… Geeft maar weer aan hoe verziekt we soms zijn, we moeten plaatjes zien. Co heeft me weer laten inzien dat de geest ook een heleboel kan invullen. De fantasie is 9 van de 10 keer beter dan de werkelijkheid. Een verfilmd boek valt tenslotte ook vaak tegen.

…Co Sielhorst heeft zichzelf een doel gesteld voor het jaar 2001: het vangen van een mega-snoek. Een vis van plus 35 pond of boven de 1,25 meter. Het plan is rond. Het water waar het moet gebeuren is gekozen. De zoektocht begint in januari 2001. Dan zal hij van iedere sessie een verslag maken…

Afijn, ik doe me iedere dag een paar artikelen cadeau en dat is genieten. Terugkomend op hoe persoonlijk Magische Grenzen zijn; de bovengenoemde zijn ongekend. Geniaal om te lezen dat Co snoeken van dik boven de meter (en zelfs 115+) zonder al te veel gedoe in het water onthaakt, niet vastlegt op de gevoelige plaat en weer laat gaan. Het laatste (laten gaan) is natuurlijk vanzelfsprekend. Het geeft maar aan dat Co met iets heel persoonlijks bezig is. Ondanks dat hij schrijft voor groter publiek, hij doet het voor zichzelf. Hij hoeft niet zo nodig ‘bewijs’ te leveren. Co heeft een ‘competitie’ met zichzelf… schitterend!!

Leo

Een kop... zo groot...

Vandaag was weer onvergetelijk. Samen met Conner en Pa op pad om een Snoekje te vangen. Na veel pijn en moeite haakte ik gelukkig op de terugweg nog een Snoek van 50 cm. Even op de foto en weer verder.

Iets voor het begin was het weer raak. Een stevige aanbeet en een log gevaarte aan de andere kant van de lijn. Niet lang na de aanbeet kwam het enorme exemplaar even aan de oppervlakte en zag ik een kop… zo groot had ik hem nog nooit gezien. Na een felle worsteling ging de Snoek er weer vandoor en trok de lijn zonder probleem door de al redelijk dicht gedraaide slip. Na een paar minuten, met inmiddels Pa en Conner meekijkend, kwam de Snoek langs de kant en kon ik een poging wagen ‘hem’ te pakken. Hij had de plug behoorlijk opgeslokt en een kieuwgreep was niet geheel zonder risico’s…. Dan maar achter zijn kop met twee handen… maar zelfs die kreeg ik er niet omheen. De Snoek ging er weer vandoor en inmiddels stonden er meer voorbijgangers mee te kijken. Bij de tweede poging wilde ik geen risico meer nemen.

Ik had inmiddels een aardige indruk gekregen van de omvang en wist dat dit wel een recordvis zou worden. Ik gaf Pa de hengel en had zo twee handen vrij om de vis te pakken. De onderlijn stak links uit zijn bek, wat zou betekenen dat rechts veilig was om hem te lichten. En zo gebeurde het, dat een paar tellen later mijn grootste Snoek ooit voor me lag. Eerst meten…. en dat hebben we drie keer gedaan. Niet omdat ik zo graag op een meter uit wil komen, dan liever een paar cm meer. Deze schitterende, volmaakte rover kwam iedere keer weer uit op 99 cm. Geweldig! Foto’s maken en snel terug. Het had een mooi exemplaar geweest om eens te wegen, want aan alles zag en voelde je af, dat dit een serieuze vis is.

Na ‘Op ZOEK naar METERSNOEK deel 1 t/m 3’, welke ik eerder deze week schreef, is deze dame toch wel een kroon op deze week… maand… of misschien wel van 2009. Maar het vervelende is… het seizoen moet nog beginnen, dus ik houd mijn hart vast. Voor mij is 2009 al geslaagd, maar wellicht komt die Metersnoek er nog aan. De 50 effectieve Metersnoek-vis-uren moeten nog ingaan. Wat dat inhoud kan je lezen in deel 2. Maar wanneer je zulke exemplaren ook tussen ‘neus-en-lippen’ door vangt, dan wordt struinen ook weer leuk ;)

Last van Winderigheid!!

Vandaag toch nog even een uur met de spinhengel op stap. Samen met Pa afgesproken aan de waterkant. Op de heenweg nog even snel een worp onder het bruggetje. Ondanks de behoorlijk lompe inworp, via de betonnen rand, klapte er gelijk een Baars van 29 cm op. Hij had behoorlijk trek, want de blinker zat zo'n beetje bij z'n 'huig'. De foto moet je er maar bij denken, ik was nog alleen. 29 cm komt ongeveer overeen met de lange zijde van een A4-tje. Soepstengels zijn over het algemeen korter. Deze liggen tussen de 26,3 en 27,2 cm. Een opgerold pak vuilniszakken van KOMO zit ook rond de 29 cm. Maar dat verder terzijde.

Afijn, we hadden behoorlijk last van 'Winderigheid', waardoor we naar de ene kant 5 meter in konden gooien en de andere kant op 50 meter in konden gooien. Pa had nog twee Baarzen, waarvan de grootste 20 cm. Tevens klapte er bij Pa nog een Snoek op die helaas ook last van een vrijdagmiddaggevoel had, en er dus volledig naast zat. Tot slot nog een Snoekje van 39 cm en dat was al weer even geleden.
Die regenbui van vandaag voelde weer ouderwets aan. Laat maar komen die Herfst.

Conner vangt zijn eerste snoek!!

Vandaag was het zover... Conner vangt zijn eerste snoek van 45 cm. Ook leert hij van Opa hoe de kieuwgreep werkt zodat de snoek dan z'n bek open doet. Na een mooie foto gaat de snoek weer terug in het water! Super Conner!